3 islands

ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

mitropolitis

Ό Σεβ. Σάμου καί Ικαρίας κ. Ευσέβιος (κατά κόσμον Ευάγγελος) Πιστολής, γεννήθηκε τό 1949 στό Παλαιό Καρλόβασι Σάμου, όπου καί περάτωσε τίς εγκύκλιες σπουδές του. Φοίτησε στό Ανώτερο 'Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο τής παλαιφάτου Ριζαρείου Σχολής καί στή Θεολογΐκή Σχολή τοϋ Πανεπιστημίου Αθηνών, της όποιας είναι καί πτυχιοΰχος.


Χειροτονήθηκε Διάκονος τό 1972 καί Πρεσβύτερος τό 1976, ότε εχειροτονήθη καί 'Αρχιμανδρίτης. Υπηρέτησε ώς Διάκονος στήν Ί. 'Αρχιεπισκοπή 'Αθηνών άναπτύξας σημαντικήν δράσιν εις τόν τομέα του κατηχητικού έργου μεταξύ τών νέων.


Άπό τό 1976 καί μέχρι τής εκλογής του ώς Μητροπολίτου μέ άπόφασιν τής Ίεράς Συνόδου τής Εκκλησίας τής Ελλάδος, ύπηρέτησε ώς Ιεροκήρυκας, Προϊστάμενος τής Θρησκευτικής Υπηρεσίας τής Ελληνικής 'Αστυνομίας καί Καθηγητής στήν 'Αστυνομική 'Ακαδημία καί όλες τίς Σχολές τής 'Αστυνομίας καί τοΰ Πυροσβεστικού Σώματος. Παράλληλα ύπηρέτησε ώς Διευθυντής τοΰ ιδιαιτέρου Γραφείου τοΰ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Καλλινίκου. Υπεύθυνος στόν τομέα τών ιερατικών κλήσεων, πνευματικός καί εξομολόγος τής νεανικής προσπαθείας τής Ί. Μητροπόλεως Πειραιώς καί συνεργάτης τοΰ Ραδιοφωνικού Σταθμού τής «Πειραϊκής 'Εκκλησίας».


'Ανέπτυξε σημαντική κηρυκτική, κοινωνική, φιλανθρωπική καί ιεραποστολική δράση στήν Ί. Μητρ. Πειραιώς, τήν Ί. 'Αρχιεπισκοπή 'Αθηνών καί στά Σώματα 'Ασφαλείας ειδικότερα, πού εργάστηκε μέ ενθουσιασμό καί αύταπάρνηση. άποσπάσας τήν εκτίμηση, τήν αγάπη καί τό σεβασμό τους. Έκαλλιέργησε τό γραπτό θείο λόγ0 έκδίδοντας κατά μήνα ειδικό περιοδικό γιά τήν 'Αστυνομία μέ πλούσια εποικοδομητική καί επίκαιρη ύλη. Επίσης ίδρυσε τό περιοδικό «Παλμοί της Θρησκευτικής Υπηρεσίας της Ελληνικής Αστυνομίας». Δι' ενεργειών του ανακαινίσθηκαν οί Ί. Ναοί τής Αστυνομίας καί άνεγέρθησαν δυο νέοι καί τό Πνευματικό Κέντρο τοϋ Ίεροΰ Ναοΰ Παμμεγίστων Ταξιαρχών.


Διοργάνωσε τό πρώτο Πανευρωπαϊκό Συνέδριο Θρησκευτικών Υπηρεσιών 'Αστυνομιών Ευρωπαϊκής Ένωσης καί έξέδωσε τά πρακτικά αύτοΰ.
Διοργάνωσε πνευματικές καί παιδικές κατασκηνώσεις τής Αστυνομίας. Έξέδωσε τήν Ιστορία τής Σχολής Αστυνομίας (Μεσογείων) καί τών Ιερών Ναών της καί άλλα εποικοδομητικά καί πνευματικά βιβλία καί έντυπα.


Μητροπολίτης Σάμου εξελέγη στίς 19 Ιουνίου 1995, έχειροτονήθη στόν Καθεδρικό Ναό Άγίας Τριάδος Πειραιώς τό Σάββατο 22 Ιουνίου 1995 καί ενθρονίστηκε στή Σάμο στίς 10 Σεπτεμβρίου του ίδίου έτους.

                   ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΜΟΥ & ΙΚΑΡΙΑΣ ΕΥΣΕΒΙΟΣ      

6.5.1972               Κουρά εις Μεγαλόσχημον Μοναχόν τοϋ Δοκίμου ’Αδελφού τής Ίερας Σταυροπηγιακής Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής Ευαγγέλου Πιστολή, εις ον έδόθη τό μοναχικόν ονομα Ευσέβιος, ύπό τοΰ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νίκαιας κ. Γεωργίου.

7.5.1972               Χειροτονία εις Διάκονον τοΰ Μοναχού Ευσεβίου Πιστολή ύπό τοϋ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νίκαιας κ. Γεωργίου εν τω Ίερω Ναω Τιμίου Σταυρού Αιγάλεω.

28.11.1976           Χειροτονία εις Πρεσβύτερον τοΰ Διακόνου Ευσεβίου Πιστολή καί άπονομή εις αυτόν τοϋ όφφικίου τοϋ Αρχιμανδρίτου, ύπό τοΰ Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Ρωγών κ. Καλλινίκου, εν τω Ίερω Ναω Προφήτου Ήλιού Παγκρατίου, συγχειροτονούντων τών, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Χριστοδούλου καί τοΰ Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Ταλαντίου κ. Αμβροσίου.

19.7.1995             'Εκλογή ύπό τής Ίερας Συνόδου τής Ιεραρχίας τής ’Εκκλησίας τής 'Ελλάδος τοϋ ’Αρχιμανδρίτου Εύσεβίου Πιστολή εις Μητροπολίτην τής Ίερας Μητροπόλεως Σάμου καί ’Ικαρίας, καί τέλεσις τοΰ Μικροϋ καί Μεγάλου Μηνύματος.

22.7.1995             Χειροτονία εις ’Επίσκοπον τοϋ εκλεγμένου Μητροπολίτου Σάμου καί Ικαρίας Εύσεβίου Πιστολή ύπό τοΰ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Καλλινίκου έν τω Καθεδρικώ Ίερω Ναω 'Αγίας Τριάδος Πειραιώς, συγχειροτονούντων πολλών Μητροπολιτών.

31.8.1995             Διαβεβαίωσις ένώπιον τοΰ Προέδρου τής Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Στεφανόπουλου παρουσία τοΰ ’Αρχιεπισκόπου ’Αθηνών καί πάσης Ελλάδος (κυροϋ) Σεραφείμ. Άναγνωρισθείς καί κατασταθείς μέ τό άπό 23.8.1995 Προεδρικόν Διάταγμα (Φ.Ε.Κ. 146/30.8.1995 τεϋχος Ν.Π.Δ.Δ.).

10.9.1995             Τελετή ένθρονίσεως τοϋ Μητροπολίτου Σάμου κ. Εύσεβίου έν τω Μητροπολιτικώ Ίερω Ναω 'Αγίου Νικολάου Βαθέος. ύπό τοΰ Τοποτηρητοΰ τής Ίερας Μητροπόλεως Σάμου καί Ικαρίας Μητροπολίτου Χίου κ. Διονυσίου, συμπροσευχομένων πολλών Μητροπολιτών καί πλήθους λαοΰ.

Εκτύπωση Email

ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ κ.κ ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΕΠΙ ΤΗι ΕΟΡΤΗι ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗι ΕΠΕΤΕΙΩι ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ 1821

aload2026.jpg

Ἀγαπητοί μου Πατέρες και Ἀδελφοί,

  Ἡ ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου ἐνθουσιάζει πάντοτε τούς Ὀρθοδόξους Ἕλληνες, διότι χαίρονται διπλά.

  Ἀπό τή μιά μεριά γιά τήν ἀπελευθέρωση τοῦ ἀνθρωπίνου Γένους ἀπό τόν σκλαβιά τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου, καθώς ἡ Παναγία μας δέχθηκε ταπεινά νά γίνει ἡ Μητέρα τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ. Ἔρχεται ὁ Θεάνθρωπος Χριστός για νά ἐλευθερώσει τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν διάβολο, ἔργο πού συνεχίζει ἡ Ἐκκλησία Του στούς αἰῶνες! Γι’ αὐτό: «Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τὸ κεφάλαιον»!

Ἀπό τήν ἄλλη, ἡ ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ σ’ ἐκεῖνα τὰ 400 χρόνια τῆς μαύρης σκλαβιᾶς ἐνσάρκωνε διαρκῶς τήν ἄσβεστη ἐλπίδα τῆς ἀπελευθέρωσης τοῦ Ἔθνους. Προς τοῦτο οἱ μακαριστοί Πρόγονοί μας, ἄνδρες, γυναῖκες και παιδιά, μὲ ρωμαλέα πίστη στόν Χριστό καί βαθεία ἀγάπη πρός τήν Πατρίδα, ὅρισαν πρίν 203 χρόνια τόν μεγάλο ξεσηκωμό στις 25 Μαρτίου 1821, ἐντάσσοντας ἔτσι τήν ἀπελευθέρωση τοῦ Ἔθνους μας στό πνευματικό περιεχόμενο τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου.

Ἡ Ἐκκλησία ἐμψύχωνε καί τροφοδοτοῦσε παντοιοτρόπως τόν ἀπελευθερωτικό Ἀγῶνα. Οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες, ξεκίνησαν ἔχοντας δυνατή την πίστη, ὅτι ἀφοῦ ὁ Θεός ἔγινε και ἄνθρωπος για να μᾶς ἀπελευθερώσει ἀπό την σκλαβιά τοῦ διαβόλου και ἀφοῦ ἡ ἐλευθερία εἶναι το δῶρο τοῦ Θεοῦ στον ἄνθρωπο, τότε ὁ Θεός θα εὐλογήσει τον ἀγῶνα τους και με τη θεία Χάρη Του θά τούς ἐνισχύσει για να ἀπελευθερωθοῦν ἀπό τον τουρκικό ζυγό τῆς δουλείας. Και αὐτή ἡ γενναία πίστη τούς δικαίωσε καί ὄντως ὅπως ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης διακήρυξε: «ὁ Θεός ὑπέγραψε για την ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδος και δεν θα πάρει πίσω την ὑπογραφή Του».

Ὅλα αὐτά ἀποδεικνύονται ἀβίαστα ἀπό τίς ἱστορικές πηγές τόσο τῆς Ἐθνικῆς, ὅσο και τῆς Ἐκκλησιαστικῆς μας Ἱστορίας. Ἀρκεῖ και μόνον να ἐξεταστεῖ ἡ ἱεραποστολική δραστηριότητα τῶν Ἁγίων ἐνδόξων Κολλυβάδων Πατέρων τῆς Φιλοκαλικῆς Ἀναγέννησης τοῦ 18ου αἰῶνος, οἱ ὁποῖοι διῆλθαν κι ἀπό τά ἀκριτικά μας Νησιά, ἐργαζόμενοι με ἀνύστακτο ἐνδιαφέρον για να ἀφυπνίσουν το ὑπόδουλο Γένος μας κι ἔτσι ἀναγεννημένοι πνευματικά μέσα ἀπό την ἐν Χριστῷ ζωή να κατορθώσουν τήν ἐθνική μας παλλιγενεσία.

Αὐτά βεβαίως εἶναι ἐν πολλοῖς γνωστά κι αὐταπόδεικτα, ἄν και τελευταῖα ἀμφισβητοῦνται ἔντονα, στα πλαίσια τῆς πολεμικῆς κατά τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας. Παρά την ὅποια πολεμική ὅμως, ἡ ὁποία καταδεικνύει ἀκόμη πιο ζωηρή τήν ἀλήθεια εἶναι, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας μέ τή ζωή καί τή διδασκαλία της προετοίμασε μυστικά καί ἐκ Θεοῦ τήν πορεία τῆς ἐθνικῆς μας παλιγγενεσίας και γι’ αὐτό και στήριξε ὑλικῶς και πνευματικῶς τήν ἐξέγερση.

Το μεγαλύτερο τεκμήριο δε, τοῦ ἡγετικοῦ ρόλου πού διεδραμάτισε ἡ Ἐκκλησία στον Ἀγῶνα τοῦ 1821 ἀποτελεῖ ἡ κλειστή πύλη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, πού σφραγίσθηκε στίς 10 Ἀπριλίου 1821, τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα, μέ τόν  ἀπαγχονισμό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Γρηγορίου τοῦ Ε΄. Ὁ μεγάλος αὐτός Ἐθνο-ἱερομάρτυρας, θεωρήθηκε ἀπό τούς Τούρκους ὁ κύριος ἠθικός αὐτουργός τοῦ ξεσηκωμοῦ τῶν Ἑλλήνων μαζί μέ τήν στρατιά τῶν περίπου 10.000 καταγεγραμμένων Κληρικῶν καί Μοναχῶν, πού θυσιάσθηκαν γιά τήν πατρίδα μας.

Και στα ἀκριτικά μας Νησιά ὅμως κι ἰδιαίτερα στη Σάμο ἡ Τοπική μας Ἐκκλησία πρωτοστάτησε στα γεγονότα τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821. Ὁ τότε Μητροπολίτης Κύριλλος δίπλα στον Λυκοῦργο Λογοθέτη κήρυξε στο Καρλόβασι την Ἔναρξη τῆς Ἐπανάστασης στις 8 Μαΐου 1821. Ἀλλά και ἡ νικηφόρος ναυμαχία τῆς Μυκάλης, ὅταν «Χριστός Σάμον ἔσωσεν τῇ 6 Αὐγούστου 1824» εἶχε ἐκκλησιαστική ἀφετηρία και ἀναφορά, ὅπως ἀποδεικνύει ἡ ἀνέγερση τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Μεταμορφώσως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ στο Πυθαγόρειο, σέ ἔνδειξη εὐχαριστίας και εὐγνωσμοσύνης πρός τον Χριστό, ἀλλά και ἡ κυκλοτερής σφραγίδα τῆς Ἐθνοσυνελεύσεως τῶν Σαμίων, ἡ ὁποία ἔχει στο κέντρο τον Μεταμορφωθέντα Χριστό και περιμετρικῶς την ἐπιγραφή «Χριστός Σάμον ἔσωσεν 6η Αὐγούστου 1824».

Ἐπειδή λοιπόν ἐφέτος ἡ Τοπική μας Ἐκκλησία θα διοργανώσει ἐπετειακούς ἑορτασμούς καθ’ ὅλη την διάρκεια τοῦ ἔτους με ἀνάλογες λατρευτικές και πολιτιστικές ἐκδηλώσεις, για να ζωογονήσει την ἱστορική μας μνήμη και μαζί με αὐτήν να ἀναδείξει την ἰδανική για τη σωτηρία τῆς Πατρίδος και τοῦ Ἔθνους, θυσιαστική συμπόρευση τῆς Ἐκκλησίας, ἀπό σήμερα και μέχρι πέρατος τῶν ἑορτασμῶν, θα ψάλωνται στις θεῖες Λειτουργίες δύο ἱστορικά τροπάρια τά ὁποῖα και ἐπισυνάπτουμε: ἕνα Απολυτίκιο, ποίημα τοῦ Καθηγητοῦ κ. Γεωργίου Ἀγγελινάρα κι ἕνα Κοντάκιο ποίημα τῆς κατά τούς χρόνους τῆς Ἐπαναστάσεως Ἀδελφότητος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ Σάμου.

Ἀγαπητοί μου Πατέρες και Ἀδελφοί,

Ἡ 25η Μαρτίου εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἡμέρα τῆς Νεοελληνικῆς μας Ἱστορίας. Μέσα της κλείνει μια ἱστορική περίοδο, στήν ὁποία κυριαρχεῖ ἕνα μοναδικό πνεῦμα: το πνεῦμα τῆς πίστεως στον Χριστό και τῆς ἀγάπης προς την Πατρίδα. Αὐτήν την Ἑλληνορθόδοξη πίστη και την ἀγάπη ἔχουμε χρέος να τίς κρατήσουμε ψηλά, ὄχι ὡς θεωρίες, ἀλλά ὡς ζωντανές πραγματικότητες.

Ἔχουμε χρέος ἱερό να τιμήσουμε την διπλῆ αὐτή Ἐθνική καί Θρησκευτική ἐπέτειο με χριστιανική εὐλάβεια και πατριωτική ἔξαρση, δοξολογώντας με εὐγνωμοσύνη τον Σωτῆρα Χριστό, ὁ Ὁποῖος μᾶς χάρισε το μεγάλο ἀγαθό τῆς ἐλευθερίας και παραλλήλως τιμώντας και τούς ἀειμνήστους ἡρωϊκούς Πατέρες μας για τίς θυσίες τους για χάρη μας.

Χρόνια πολλά κι εὐλογημένα.

Μέ πολλές εὐχές καί ἀγάπη Χριστο

Ὁ Ἐπίσκοπός σας

† Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος

Εκτύπωση Email

ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ κ.κ ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΕΠΙ ΤΗι ΚΥΡΙΑΚΗι ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 24ῃ ΜΑΡΤΙΟΥ 2024

Η-αναστήλωση-των-εικόνων-730x1032-1.jpgk-15-e1519696428780.jpg

 

Ἀγαπητοί μου Πατέρες και Ἀδελφοί,

Ἡ ἐφετινή Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, πέρα ἀπό τόν ἑορτασμό τοῦ θριάμβου τῆς ἀναστυλώσεως τῶν ἱερῶν Εἰκόνων ἀποτελεῖ γιά τόν εὐσυνείδητο Ὀρθόδοξο Χριστιανό μία πρώτης τάξεως εὐκαιρία γιά ἔλεγχο καί αὐτοκριτική.

Σήμερα περισσότερο ἴσως ἀπό ὁποιαδήποτε ἄλλη φορά, ἔχουμε ἀνάγκη νά μετρήσουμε τήν πίστη μας καί τήν ζωή μας μέ τό μέτρο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, μέ σκοπό νά ἐπαληθεύσουμε τόν δρόμο τῆς σωτηρίας μας. Και τοῦτο ὄχι γιά νά καυχηθοῦμε πώς εἴμαστε Ὀρθόδοξοι, ἀλλά γιά νά βεβαιωθοῦμε ὅτι πορευόμαστε ὀρθά, ὀρθόδοξα, ὥστε νά ὁδηγούμαστε στήν λόγῳ καί ἔργῳ ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ.

Δέν ἀρκεῖ τό ὅτι βαπτισθήκαμε Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἐάν δέν γνωρίζουμε τήν πίστη καί τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὀρθόδοξος Χριστιανός δέν εἶναι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ὑπάρχει τυπικά ὡς μέλος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ κι ἁπλῶς ἐκκλησιάζεται σέ μεγάλες γιορτές ἤ πανηγύρεις, ἀλλά ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος πειθαρχεῖ στη διδασκαλία καί τούς ἱερούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, ἐπί τῇ βάσει τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως. Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος θεωρεῖ τόν ἑαυτό του ἐστρατευμένο στήν εἰρηνική στρατεία τοῦ Χριστοῦ, λόγος γιά τόν ὁποῖον ἡ Ἐκκλησία μας πάνω στή γῆ ὀνομάζεται στρατευομένη καί γι’ αὐτό φροντίζει νά ὑπάρχει ἑνωμένος μέ τόν Χριστό. Διότι ὁ Χριστός μᾶς στρατολόγησε καί ὀφείλουμε νά εὐαρεστοῦμε τόν Χριστό μέ τή ζωή μας, ὅπως ἐπισημαίνει κι Ἀπόστολος Παῦλος στόν Τιμόθεο (βλ. Β΄Τιμ. β΄4)

Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ μονάκριβη ἀλήθεια καί πίστη γιά τόν Ἕνα και Μόνο Ἀληθινό Τριαδικό Θεό, τόν Πανάγαθο καί Πάνσοφο Δημιουργό καί Κυβερνήτη τοῦ σύμπαντος κόσμου. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ μόνη κρυστάλλινη ἀλήθεια καί πίστη γιά τόν Θεό καί τόν κόσμο, γιά τόν ἄνθρωπο καί τόν ὑπέροχο προορισμό του, ὅπως μᾶς τόν ἀπεκάλυψε ὁ Ἐνανθρωπήσας Κύριος Ἰησοῦς Χριστός.

Ἡ Ὀρθοδοξία ὅμως δέν σώζει τόν ἄνθρωπο, ἄν δέν τόν ὁδηγεῖ στήν Ὀρθοπραξία. Αὐτό σημαίνει ὅτι δέν μπορεῖ κάποιος νά εἶναι Ὀρθόδοξος Χριστιανός, ἄν ὁ τρόπος τῆς ζωῆς καί οἱ ἐπιλογές του δέν ἐπαληθεύουν τήν πίστη του, ἀλλά φανερώνουν ἄλλη ἰδιότητα.

Ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανός εἶναι μέλος τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ὅταν στέργει καί ἀποδέχεται τήν Ὀρθόδοξη ζωή καί τήν διδασκαλία καί τό ἀποδεικνύει αὐτό μέ τή ζωή του χωρίς νά διαφοροποιεῖται ἀπό αὐτήν εἴτε μέ τόν λόγο του, εἴτε μέ τό ἔργο του.

Ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανός εἶναι μέλος τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ὅταν τιμᾶ τό βάπτισμά του καί ἐνεργεῖ σύμφωνα μέ τά πνευματικά ἐντάλματα τῆς Ἐκκλησίας του μέ ὁποιοδήποτε τίμημα, ὑπομένοντας τήν περιθωριοποίηση, τον χλευασμό, τον διωγμό, ἀκόμη και τον θάνατο. Κι ἄν βέβαια χάσει τον πνευματικό του βηματισμό πάντα μπορεῖ να διορθώνει το λάθος και να λαμβάνει την χάρη και την ἄφεση μέσα ἀπό την μετάνοια, την πρώτη ἐντολή τοῦ Χριστοῦ προς τούς Ἁγίους Ἀποστόλους μετά την Ἀνάστασή Του.

Αὐτόν τον Ὀρθόδοξο Χριστιανό τιμᾶμε σήμερα καθώς διαβάζουμε το Συνοδικό τῆς Ὀρθοδοξίας και ψάλλουμε το «αἰωνία ἡ μνήμη». Τον Ὀρθόδοξο Χριστιανό, ὁ ὁποῖος στο διάβα τῶν αἰώνων, ἀκόμη και στα δύσκολα χρόνια τῆς σκλαβιᾶς δεν ὑπέστειλε οὔτε προς στιγμήν την σημαία τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης και ἔτσι διέσωσε και τήν ἐθνική μας ὑπόσταση ὡς Ἑλλήνων καί Ὀρθοδόξων, ὅπως και αὔριο σύν Θεῷ θα διατρανώσουμε με την δοξολογία για την Ἐπανάσταση τῆς Ἐθνικῆς  μας Παλιγγενεσίας τοῦ 1821.

Ὁ κάθε ἄνθρωπος βεβαίως εἶναι ἐλεύθερος να ἐπιλέξει ὅ,τι θέλει στη ζωή του και να ἐφαρμόσει ὅποιον τρόπο ζωῆς ἐπιθυμεῖ, ἀκόμη και να ἀρνηθεῖ τον Χριστό. Αὐτό ὅμως δεν σημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὀφείλει να τον ἀποδεχθεῖ και να τον συμπεριλάβει στα μέλη της, ἀφ ᾗς στιγμῆς μάλιστα ὁ ἴδιος ἀπεκόπη ἀπό αὐτήν, ἐξαιτίας τῶν ἐπιλογῶν του.

Μᾶς ἐκπλήσσει ἀρνητικά το γεγονός, ὅτι κάποιοι ἄνθρωποι ἔχουν την ἀπαίτηση ἀπό τήν Ἐκκλησία να ἐπιβραβεύει τίς ὅποιες ἐπιλογές τους, ἐνῶ αὐτές ἔρχονται σέ εὐθεία ἀντίθεση με το Ἱερό Εὐαγγέλιο και την δισχιλιετῆ Ἱερά της Παράδοση, ὅταν ἀκόμη και σέ ἕνα ἁπλό σύλλογο τά μέλη ἐπιβάλλεται να συμμορφώνονται με το καταστατικό του, εἰδάλλως ἀποβάλλονται ἀπό αὐτόν.

Μᾶς ἐκπλήσσει ἀρνητικά το γεγονός ὅτι ἡ Ἐκκλησία καλεῖται να σιωπήσῃ, ὅταν διακυβεύεται ἡ ἀνθρώπινη φυσιολογία και μαζί της ἡ ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια, ὁ ἀλληλοσεβασμός και καταστρατηγεῖται ἡ κατ’ εἰκόνα και καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου.

Μᾶς ἐκπλήσσει ἀρνητικά το γεγονός ὅτι ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία ἔχει κατ’ ἐπανάληψιν ἀποδείξει την μητρική της στοργή, ἐντούτοις κατηγορεῖται ὅτι δεν ἔχει ἀγάπη για τον ἄνθρωπο, ἐπειδή δεν συσχηματίζεται με τίς κατά καιρούς κοσμικές ἐπιθυμίες και τίς διάφορες νεοφανεῖς και νεοεποχίτικες ἰδιορρυθμίες.

Ἄς μάθουν λοιπόν ὅσοι ἀδαεῖς και ἠμιμαθεῖς, ὅτι, ὅπως ἐπσήμανε ἡ Ἱερά Σύνοδος στην πρόσφατη ἐγκύκλιό της, ἡ Ἐκκλησία «ἀληθεύει ἐν ἀγάπῃ» (Ἐφεσ. δ΄ 15) και «ἀγαπᾷ ἐν ἀληθείᾳ» (Β΄ Ἰω. α΄1). Ἡ ἀγάπη τῆς Ἐκκλησίας δεν ἀποδεικνύεται ὅταν σιωπᾶ ἤ ὅταν θωπεύει ἐμπαθεῖς συνειδήσεις κι ἐγωϊσμούς, ἀλλά ὅταν με τον λόγο και τη χάρη Της ἐπιχειρεῖ να θεραπεύσει και να ἐξυγιάνει, ἀκόμη κι ἄν, ὅπως ὁ ἰατρός, προξενήσει κάποιο πόνο ἤ ὅπως το καλό φάρμακο, προκαλέσει πικρία. Αὐτή εἶναι ἡ θεραπευτική μέθοδος τῆς Ἐκκλησίας ἔναντι τῆς ἁμαρτίας και ὅποιος ἀφήσει κατά μέρος τούς ἐγωϊσμούς και τίς ἐμμονές και την ἀναζητήσει, γεύεται τῆς γλυκύτητας και τῆς πνευματικῆς θαλπωρῆς.

Ἀγαπητοί μου Πατέρες και Ἀδελφοί,

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας διώκεται πλέον ἐμφανῶς. Τά ἱερά και τά ὅσιά μας καθυβρίζονται ἀναίσχυντα. Ὁ Τίμιος Σταυρός, το ὅπλο μας κατά τοῦ διαβόλου, το στήριγμα τῶν πιστῶν κι ὁ φύλακας τῆς Οἰκουμένης, ὁ ὁποῖος σήμερα προπορεύεται τῆς λιτανείας μας, χλευάζεται στην ἀφίσσα ἑνός Φεστιβάλ, ὅπου και διαπομπεύεται ἡ πίστη μας ὁλόκληρη, ἀφοῦ ἀντί τοῦ Ἐσταυρωμένου Χριστοῦ, ἀπεικονίζεται ἐσταυρωμένη μια γυμνή ἔγκυος γυναίκα ἡ ὁποία κατ’ αὐτούς εἶναι ἡ Παναγία μας!

Τί μεγάλη ντροπή! Τόσο γιά τήν βλάσφημη ἀπεικόνιση, ὅσο καί γιά τό ὅ,τι ὅλες οἱ ὑγιεῖς διαμαρτυρίες σκόνταψαν τάχα στήν ἐλευθερία ἔκφρασης καί λόγου καί στήν ἀδυναμία λογοκρισίας τῆς τέχνης, ἐνῶ ὁ νόμος γιά τήν ἐξύβριση τῶν θείων καί τῶν θρησκευτικῶν συμβόλων παραμένει γιά μία ἀκόμη φορά ἀνεφάρμοστος, ἕνεκα τῆς ἀνεκτικότητας τοῦ Χριστιανισμοῦ. Φεῦ!

Ὅλα αὐτά μᾶλλον συστήνουν μιά σκληρή πολεμική πρός ὅ,τι χριστιανικό κι Ὀρθόδοξο, γι’ αὐτό καί ἡ ἐποχή μας ἀναδεικνύεται σέ ἐποχή ὁμολογίας τῆς Ὀρθόδοξης πίστης μας.

Γιά τόν λόγο αὐτό ἄς ἐντείνουμε τόν πνευματικό μας ἀγῶνα κι ἄς κοιτάξουμε νά μένουμε ἑνωμένοι μέ τόν Χριστό μέσα ἀπό τήν Μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, φροντίζοντας νά ἀξιοποιοῦμε κάθε εὐκαιρία γιά νά προετοιμαζόμαστε καί νά κοινωνοῦμε συχνά τῶν ἀχράντων Μυστηρίων.

Κόντρα στην ἀδιακρισία και τήν σκληρότητα τοῦ κόσμου, ἄς κηρύττουμε με το λόγο και την πράξη μας, ὅτι το Εὐαγγέλιο και οἱ ἱεροί Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας εἶναι για να μᾶς ὁδηγοῦν στη σωτηρία και ὄχι για να ἀλλάζουν κατά το δοκοῦν τῆς ἑκάστοτε κοσμικῆς διανόησης ἤ ἐπιθυμίας.

Οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί κληθήκαμε να καλλιεργοῦμε τον βασιλικό ἀμπελῶνα τοῦ Χριστοῦ κι ἀκόμη κι ἄν διωχθοῦμε, ποτέ δεν θα ἀθετήσουμε την κλήση μας, οὔτε θα προδώσουμε τον Κύριο και Θεό και Σωτῆρα μας Ἰησοῦ Χριστό. «Πάντα ἰσχύωμεν ἐν τῷ ἐνδυναμουντι  ἡμᾶς Χριστῷ».

Μετ’ εὐχῶν διαπύρων και πατρικῆς ἀγάπης Χριστοῦ

Ὁ Ἐπίσκοπός σας

 + Ὁ Σάμου και Ἰκαρίας Εὐσέβιος

Εκτύπωση Email

ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΗΧΗΤΗΡΙΟΣ ΕΠΙ ΤΗ ΕΝΑΡΞΕΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

vartholomaios1.jpg

ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΗΧΗΤΗΡΙΟΣ

ΕΠΙ Τῌ ΕΝΑΡΞΕΙ

ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ – ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ

ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ,

ΧΑΡΙΣ ΕΙΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ

ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ,

ΠΑΡ᾿ HΜΩΝ ΔΕ ΕΥΧΗ, ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΙΣ

Τιμιώτατοι ἀδελφοί Ἀρχιερεῖς καί τέκνα ἐν Κυρίῳ εὐλογημένα,

Ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ τῆς ἀγάπης μᾶς ἠξίωσε καί πάλιν νά εἰσέλθωμεν εἰς τήν ψυχωφελῆ περίοδον τοῦ Κατανυκτικοῦ Τριῳδίου καί νά φθάσωμεν εἰς τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Τεσσαρακοστήν, εἰς τό πλῆρες ἄνωθεν δωρημάτων καί σταυροαναστασίμου εὐφροσύνης στάδιον τῶν ἀσκητικῶν ἀγώνων. Κατά τό εὐλογημένον αὐτό διάστημα ἀποκαλύπτεται εὐκρινῶς ὁ πνευματικός πλοῦτος καί ὁ δυναμισμός τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς καί ἡ σωτηριολογική ἀναφορά ὅλων τῶν ἐκφάνσεών της.

Πολλά ἐδιδάχθημεν ἤδη ἐκ τῆς ἀδιεξόδου καί αὐτοδικαιωτικῆς ὑπερηφανίας τοῦ Φαρισαίου, ἐκ τοῦ ἀγόνου ἠθικισμοῦ καί τῆς σκληροκαρδίας τοῦ πρεσβυτέρου υἱοῦ τῆς παραβολῆς τοῦ ἀσώτου καί ἐκ τῆς ἀναλγησίας καί τῆς καταδίκης ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἠδιαφόρησαν διά τούς πεινῶντας, τούς διψῶντας, τούς ξένους, τούς γυμνούς, τούς ἀσθενεῖς καί τούς ἐν φυλακῇ «ἐλαχίστους ἀδελφούς» τοῦ Κριτοῦ. Ἐφανερώθη δέ εἰς ὅλους μας ἡ ἀξία καί ἡ ἰσχύς τῆς ταπεινώσεως καί τῆς μετανοίας, τῆς συγχωρητικότητος καί τῆς ἐλεημοσύνης, στάσεων, εἰς τήν καλλιέργειαν τῶν ὁποίων μᾶς καλεῖ μέ ἔμφασιν ἡ Ἐκκλησία κατά τήν ἀρχομένην περίοδον.

Ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή εἶναι καιρός εὐπρόσδεκτος πνευματικῆς, ψυχικῆς καί σωματικῆς καθάρσεως καί γυμνασίας, διερχομένων, ὡς ἠκούσαμεν εἰς τήν πρό ὀλίγου ἀναγνωσθεῖσαν εὐαγγελικήν περικοπήν, διά μέσου τῆς νηστείας, ἡ ὁποία δέν ἐπιτρέπεται νά τηρῆται «πρός τό θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις», καθώς καί διά τῆς συγχωρητικότητος πρός τούς ἀδελφούς: «Ἐάν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καί ὑμῖν ὁ Πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος» [1]. Αὐτό ἐξ ἄλλου ὁμολογοῦμεν καθ᾿ ἡμέραν εἰς τήν Κυριακήν προσευχήν μέ τό «ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν» [2].

Χθές, Σάββατον τῆς Τυροφάγου, ἡ Ἐκκλησία ἐτίμησε τήν μνήμην τῶν ἐν ἀσκήσει λαμψάντων Ἁγίων ἀνδρῶν καί γυναικῶν. Οἱ Ἅγιοι δέν εἶναι μόνον πρότυπα τῶν πιστῶν εἰς τόν καλόν ἀγῶνα τῆς ἐν Χριστῷ καί κατά Χριστόν ζωῆς, ἀλλά καί συνοδοιπόροι, φίλοι καί ἀρωγοί εἰς τόν ἀσκητικόν δόλιχον τῆς νηστείας, τῆς μετανοίας καί τῆς ταπεινώσεως. Δέν εἴμεθα μόνοι εἰς τήν προσπάθειάν μας, ἀλλά ἔχομεν εὐδοκοῦντα καί εὐλογοῦντα τόν Θεόν καί συμπαραστάτας τούς Ἁγίους καί τούς Μάρτυρας, μεσίτριαν δέ ὑπέρ πάντων ἡμῶν πρός Κύριον τήν Ἁγιόπρωτον Θεοτόκον. Ἡ ἁγιότης εἶναι τεκμήριον τῆς δυνάμεως τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καί τῆς συνεργίας τοῦ ἀνθρώπου, ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ, διά τῆς μετοχῆς εἰς τά ἱερά μυστήρια καί διά τῆς τηρήσεως τῶν θείων προσταγμάτων. Δέν ὑπάρχει «ἀδάπανος εὐλάβεια» καί «εὔκολος Χριστιανισμός», οὔτε «πλατεῖα πύλη» καί «εὔχωρος ὁδός», ἀπάγουσαι πρός τήν οὐράνιον Βασιλείαν [3].

Ἡ Ἐκκλησία συνεχῶς μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι ἡ σωτηρία δέν εἶναι ἀτομικόν, ἀλλά ἐκκλησιαστικόν γεγονός, κοινόν ἄθλημα. Κατά τήν θεοσκέπαστον Ἁγίαν καί Μεγάλην Τεσσαρακοστήν, ἀποκαλύπτεται ἡ καθοριστική διά τήν πνευματικήν ζωήν τοῦ πιστοῦ σημασία τῆς μετοχῆς εἰς τήν ζωήν τῆς κοινότητος, εἰς τήν χριστιανικήν οἰκογένειαν καί τήν ἐνορίαν ἤ, ἀντιστοίχως, εἰς τό μοναστικόν κοινόβιον. Ἐπιθυμοῦμεν νά ἐξάρωμεν τήν λειτουργίαν τῆς χριστιανικῆς οἰκογενείας ὡς κοινότητος ζωῆς διά τήν βίωσιν τῆς πνευματικότητος τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ὁ ἐν Ἁγίοις προκάτοχος τῆς ἡμῶν Μετριότητος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀπεκάλεσε τήν οἰκογένειαν «Ἐκκλησίαν μικράν»[4]. Ὄντως, εἰς τήν οἰκογένειαν συντελεῖται ἐκκλησιοποίησις τῆς ὑπάρξεώς μας, ἀναπτύσσεται ἡ αἴσθησις τοῦ κοινωνικοῦ καί κοινοτικοῦ χαρακτῆρος τοῦ ἀνθρωπίνου βίου καί τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, ἡ ἀγάπη, ὁ ἀλληλοσεβασμός καί ἡ ἀλληλεγγύη, βιοῦνται ἡ ζωή καί ἡ χαρά τῆς συμβιώσεως ὡς θεία δωρεά. Ἡ κοινή προσπάθεια ἐφαρμογῆς τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ κανόνος καί τοῦ ἤθους τῆς νηστείας ἐν τῷ πλαισίῳ τῆς οἰκογενείας, ἀναδεικνύει τόν χαρισματικόν χαρακτῆρα τῆς ἀσκητικῆς βιοτῆς καί, εὐρύτερον, τήν βεβαιότητα ὅτι ὅλα τά ἀληθῆ, τά σεμνά καί τά δίκαια εἰς τήν ζωήν μας προέρχονται ἄνωθεν, ὅτι, παρά τήν ἰδικήν μας συνεργίαν καί συμβολήν, ὑπερβαίνουν, ἐν τέλει, τό ἀνθρωπίνως ἐφικτόν καί τά ἀνθρώπινα μέτρα. Ἐξ ἄλλου, ἡ κοινότης τοῦ βίου, ἡ οὐ ζητοῦσα τά ἑαυτῆς πρός ἀλλήλους ἀγάπη καί ἡ συγχωρητικότης δέν ἀφήνουν χῶρον εἰς τόν δικαιωματισμόν καί τήν αὐταρέσκειαν. Ἔκφρασιν αὐτοῦ τοῦ πνεύματος «κοινῆς ἐλευθερίας» καί εὐχαριστιακοῦ ἀσκητισμοῦ ἀποτελεῖ ἡ ἀδιάσπαστος σύνδεσις νηστείας, φιλανθρωπίας καί μετοχῆς εἰς τήν ἐνοριακήν καί λειτουργικήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ βίωσις τοῦ «σαρακοστιανοῦ κλίματος» εἰς τήν χριστιανικήν οἰκογένειαν ὁδηγεῖ εἰς τό βάθος τῆς ἀληθείας τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐμπειρίας καί ἀποτελεῖ κοιτίδα καί ἀφετηρίαν χριστιανικῆς μαρτυρίας εἰς τήν ἐκκοσμικευμένην σύγχρονον κοινωνίαν.

Εὔχεσθε, ἀδελφοί καί τέκνα, νά διατρέξωμεν ἅπαντες μέ ἔνθεον ζῆλον τό στάδιον τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἐν νηστείᾳ καί μετανοίᾳ, ἐν προσευχῇ καί κατανύξει, εἰρηνεύοντες ἐν ἑαυτοῖς καί μετ᾿ ἀλλήλων, κοινωνοῦντες τήν ζωήν, ἀναδεικνυόμενοι «πλησίον» τῶν ἐν ἀνάγκαις ἐν ἔργοις φιλανθρώποις, συγχωροῦντες ἀλλήλοις καί δοξολογοῦντες ἐν παντί τό ὑπερουράνιον ὄνομα τοῦ Θεοῦ τοῦ ἐλέους, δεόμενοι Αὐτοῦ ὅπως εὐδοκήσῃ νά φθάσωμεν κεκαθαρμέναις διανοίαις τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Ἑβδομάδα καί νά προσκυνήσωμεν ἐν χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει τήν λαμπροφόρον Ἀνάστασίν Του.

Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή ͵βκδʹ

† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως

διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης πάντων ὑμῶν

Εκτύπωση Email

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ κ. κ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΕΠΙ ΤΗι ΕΟΡΤΗι ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ

Η-ΒΑΠΤΙΣΙΣ-ΤΟΥ-ΚΥΡΙΟΥ-001-1001x1024.jpg

Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Σήμερα ἑορτάζουμε τά Θεοφάνεια. Ἑορτάζουμε τήν πρώτη ἐπίσημη ἐμφάνιση τῆς Τριαδικῆς Θεότητος. Ἀνοίγουν οἱ οὐρανοί γιά πρώτη φορά. Ἡ Ἁγία Τριάδα φανέρωσε τόν Ἑαυτό της «ἀδιαιρέτως», τά τρία θεία πρόσωπα φανερώθηκαν στούς ἀνθρώπους ὂχι ὡς τρεῖς θεοί, ἀλλ΄ ὡς ὁ Ἓνας, ὁ μόνος ἀληθινός ἐν Τριάδι Θεός. Ὁ Πατήρ μέ τόν λόγο πού εἶπε καί ἡ φωνή τοῦ ἀντηχεῖ «οὗτος ἐστι ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός ἐν ὧ ηὐδόκησα». Ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ βαπτιζόμενος ἐν τῷ Ἰορδάνη ἀπό τόν Ἰωάννη. Τό Ἃγιον Πνεῦμα μέ τήν ἐξωτερική μορφή τοῦ περιστεριοῦ ἐπί τόν βαπτιζόμενο. Εὐδόκησε ὁ Θεός νά μᾶς ἐλευθρώσει ἀπό τό σκοτάδι τῆς πλάνης καί τῆς ἂγνοιας σχετικά μέ τό ποιός εἶναι καί νά μᾶς διδάξει τήν ἀλήθεια.

Παρουσίαση ὑπερφυσική. Πιστοποίηση τῆς ταπεινότητος τοῦ βαπτιζομένου, διαβεβαίωση πῶς τό σχέδιο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἒργο θείας προνοίας, εἶναι προϊόν ἐυσπλαχνίας καί ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἐγγύηση τῆς σωτηρίας μας. Ὁ Μονογενῆς Υἱός ἒρχεται ἀνάμεσά μας καί μᾶς δίδει τήν δυνατότητα μέ τήν θέλησή μας νά τόν ἐντάξουμε στή ζωή μας. Ἒρχεται γιά νά τόν ἀκολουθήσουμε καί νά τόν ἀφήσουμε νά μεταμορφώσει τήν ζωή μας, νά ἁγιάσει τήν ὓπαρξή μας.

Ὁ Κύριος ἒρχεται στόν Ἰορδάνη καί πλημμυρίζουν ὃλα ἀπό τό φῶς τῆς θεότητος. Σκιρτοῦν τά βουνά, τά ὓδατα ἁγιάζονται, ἡ φύσις ὃλη πανηγυρίζει, οἱ ἂγγελοι  διακονοῦν,  ὁ κόσμος ἀγάλλεται. Φανερώθηκε ὁ Μεσσίας, ἀποκαλύφθηκε ἡ Ἁγία Τριάδα, ἀρχίζει ἡ ἐποχή τῆς Χάριτος. Γλυκοχαράζει ἡ ἡμέρα τῆς ἐλευθερίας, τῆς Σωτηρίας, τῆς θείας εὐδοκίας. Ὁ «Ἣλιος τῆς δικαιοσύνης», εἶναι φῶς, διότι διέλυσε τό σκοτάδι τῆς πλάνης, τό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας. Ὁ σαρκωμένος Θεός ὁ Ἱησοῦς Χριστός εἶναι “τό φῶς τό ἀληθινόν, ὃ φωτίζει πάντα ἂνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον”. Ὁ Χριστός, ὁ Θεάνθρωπος ἦλθε στόν κόσμο “τό ἀρχαῖον κάλλος ἀναμορφώσασθαι”. Ὁ Χριστός εἶναι ὁ τέλειος ἂνθρωπος, ἀφοῦ εἶναι καί ὁ τέλειος Θεός. Ὁ Χριστός, ἦρθε στήν γῆ μέ σκοπό νά βοηθηθοῦν οἱ ἂνθρωποι γιά τή σωτηρία τους, νά βροῦν τό φῶς τῆς ἀληθινης θεογνωσίας.

 Ἂς τόν ἀναζητήσουμε, λοιπόν, ἐμεῖς οἱ χριστιανοί καί ἂς δεχτοῦμε τό μοναδικό φῶς τοῦ Χριστοῦ. Ἂς τό ἀξιοποιοῦμε μέ τρόπο  ὣστε νά διαλύει στή ζωή μας τά ποικίλα σκοτάδια πού μᾶς κυκλώνουν καθημερινά. Καί καθώς ἒχουμε εἰσέλθει σέ ἓνα καινούργιο χρόνο, ἂς ἒχουμε πάντα τήν σκέψη μας, ὃτι  ὃπου ἐπικρατεῖ τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, ἡ χάρη καί ἡ ἀλήθειά Του, γίνονται ὃλα φωτεινά καί αἰσιόδοξα, ὃλα χαρούμενα.

Σᾶς εὒχομαι νά πορεύεστε στή ζωή σας σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Ἐπιφανέντος Χριστοῦ, νά ζεῖτε δέ τόν φωτισμό Του στή ζωή καί στά ἒργα σας.

Χρόνια Πολλά

Μετ’ εὐχῶν καί πατρικῆς ἀγάπης ἐν Χριστῷ Ἐπιφανέντι

Ὁ Ἐπίσκοπός  Σας

† Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος

Εκτύπωση Email

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟΝ

η ημέρα, η εβδομάδα του έτους

Άυριο
γιορτάζουν:

Πηγή: Λογισμικό "Σήμερα"

ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ

Σήμερα:

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Δευ Τρι Τετ Πεμ Παρ Σαβ Κυρ
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29