ΑΡΧΙΚΗ

Ὁ Μητροπολίτης μας στό Εἰδικό Σχολεῖο Σάμου.

Ἐν ὃψει τῶν ἑορτῶν τοῦ Πάσχα ὁ σεπτός μας Ποιμενάρχης κ. Εὐσέβιος, τήν Τρίτη 23 Ἀπριλίου ἐπισκέφθηκε τό Εἰδικό Σχολεῖο Σάμου ὃπου ἒλαχε θερμῆς ὑποδοχῆς ἀπό τούς Διδασκάλους καί τούς Διδασκομένους.

Ὁ Σεβασμιώτατος συνομίλησε μέ τά παιδιά, μετέφερε τίς Πατρικές του εὐχές καί προσέφερε ευλογίες καί πασχαλινά δῶρα στά παιδιά τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου ρούχα, παπούτσια καί πασχαλινές Λαμπάδες.

Ὁ Μητροπολίτης μας ξεναγήθηκε στούς χῶρους τοῦ σχολεῖου, διαβεβαίωσε γιά τήν ἒμπρακτη στήριξη τῆς Τοπικῆς μας Ἐκκλησίας ἐκφράζοντας στούς ἐκπαιδευτικούς, τούς γονείς καί τούς μαθητές θερμές εὐχαριστίες γιά τό ἐπιτελούμενο ἒργο τοῦ σχολεῖου στή σύγχρονη κοινωνία μας.

«Μη βλασφημεῖτε!» Κυριακή τῶν Βαΐων 28 Ἀπριλίου 2024

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

«Σήμερον ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἡμᾶς συνήγαγεν καὶ πάντες αἴροντες, τὸν Σταυρόν σου λέγομεν, Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου΄ Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις.»

Μέ αὐτόν τόν ὄμορφο ὕμνο ἡ Ἐκκλησία μας σηματοδοτεῖ τόν ἑορτασμό τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων καί παράλληλα τήν εἴσοδό μας στήν Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα. Ὁ συγκεκριμένος ὑμνος ψάλλεται πολλές φορές στή διάρκεια τοῦ ἑσπερινοῦ κυρίως, ἀφοῦ σύμφωνα μέ τήν παράδοση στούς πρώτους χριστιανικούς αἰῶνες ψαλλόταν ξανά καί ξανά, μέχρις ὅτου συγκεντρωθοῦν ὅλοι οἱ ἀσκητές καί οἱ ἐρημῖτες, οἱ ὁποῖοι εἶχαν περάσει προσευχόμενοι καί ἀπομονωμένοι στήν ἔρημο τήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή καί ἐπέστρεφαν πλέον στό Μοναστῆρι τους γιά νά ἑορτάσουν τό Πάσχα.

Ἡ χάρη λοιπόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μᾶς συγκέντρωσε σήμερα, γιά νά ὑποδεχθοῦμε κι ἐφέτος τόν Χριστό, σε συνέχεια ὅλων ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων, μικρῶν καί μεγάλων, πού ἔστρωσαν τά κλαδιά τῶν δένδρων καί τά βαΐα τῶν φοινίκων, μαζί μέ τά ἐνδύματά τους γιά νά ὑποδεχθοῦν τόν Θεάνθρωπο Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ὡς τόν Νικητή τοῦ θανάτου.

Οἱ Ἰουδαῖοι, παρακινημένοι ἀπό τήν ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου, ἑνός νεκροῦ τεσσάρων ἡμερῶν, εἶχαν κυρίως τήν αἴσθηση πώς ὑποδέχονταν τόν Βασιλιᾶ, πού θά τούς ἐλευθέρωνε ἀπό τούς Ῥωμαίους κατακτητές. Ἡ νίκη τοῦ Χριστοῦ πάνω στόν θάνατο τούς ἔκανε νά πιστεύουν πώς τίποτε δέν μποροῦσε νά ἀντισταθεῖ πλέον στόν Χριστό, οὔτε αὐτοί οἱ Ῥωμαίοι. Ἐπανειλημμένα ἄλλωστε ὁ Χριστός νίκησε τόν ἀήτητο μέχρι τότε θάνατο, ἀφοῦ ἀνέστησε τόν γιό τῆς χήρας τῆς Ναϊν καί τήν κόρη τοῦ ἀρχισυναγώγου Ἰαείρου. Ἐκεῖνες οἱ ἀναστάσεις ὅμως ἔγιναν αὐθημερόν και θά μποροῦσαν κάποιοι νά ἀμφιβάλλουν, θεωρώντας πώς ἐπρόκειτο γιά νεκροφάνειες. Δέν θά μποροῦσαν ὅμως ἐπ’ οὐδενί νά ἀμφισβητήσουν τήν ἀνάσταση ἑνός νεκροῦ τεσσάρων ἡμερῶν. Τό συμπέρασμά τους εἶναι βεβαίως ἀληθές, ἀφοῦ ὁ Χριστός εἶναι Παντοδύναμος καί Παντοκράτωρ καί οἱ πάντες καί τά πάντα ὑποτάσσονται στό κράτος Του, ἀλλά δυστυχῶς γιά ἐκείνους τούς ἀνθρώπους, παρερμήνευσαν τήν εἴσοδο τοῦ Χριστοῦ στά Ἱεροσόλυμα καί τόν σκοπό της!

Ὄφειλαν νά γνωρίζουν καί νά ἔχουν διδαχθεῖ ἀπό τούς ἀρχιερεῖς καί τούς διδασκάλους τους, ὅτι αὐτή ἡ ὑποδοχή τοῦ Κυρίου στά Ἰεροσόλυμα καί ὁ σκοπός της εἶχαν προφητευθεῖ αἰῶνες πρίν. Ὁ προφήτης Ζαχαρίας ἀναφέρει στό ἔνατο κεφάλαιο τῶν προφητειῶν του καί στόν στίχο 9: «Χαῖρε σφόδρα, θύγατερ Σιών· κήρυσσε, θύγατερ ῾Ιερουσαλήμ· ἰδοὺ ὁ βασιλεὺς σου ἔρχεταί σοι, δίκαιος καὶ σῴζων αὐτός, πραΰς καὶ ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ ὑποζύγιον καὶ πῶλον νέον.» Ἐπίσης ὁ προφήτης καί Βασιλιᾶς Δαυίδ ἀναφέρεται σέ αὐτήν τήν ὑποδοχή τοῦ Κυρίου στά Ἱεροσόλυμα τόσο στόν στίχο 3 τοῦ 8^ου ψαλμοῦ του, ὅπου λέει: «ἐκ στόματος νηπίων καὶ θηλαζόντων κατηρτίσω αἶνον», ὅσο καί στόν 117^ο ψαλμό, ὅπου σημειώνει κατά λέξιν αὐτήν τήν ἐνθουσιώδη ἰαχή τοῦ κραυγάζοντος πλήθους στούς στίχους 25 καί 26: «ὦ Κύριε, σῶσον δή, ὦ Κύριε, εὐόδωσον δή, (τά ὁποῖα διασώζονται στό ἱερό εὐαγγέλιο μέ τήν λέξη Ὠσαννά) εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου·».

Γνωρίζουμε βέβαια, ὅτι αὐτοί οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ὑποδέχθηκαν με ἐνθουσιασμό τον Χριστό, μετά ἀπό λίγες ἡμέρες ἀπαιτοῦσαν την σταύρωσή Του. Ὁ ἄκρατος ἐνθουσιασμός του πλείστου ὄχλου κατά την εὐαγγελική διήγηση, μετετράπη σέ ἄσβεστο μίσος. Ἐκεῖνον, τον Ὁποῖον ὑποδέχθηκαν ὡς Βασιλιᾶ, Ἐκεῖνον βλασφημοῦσαν ὡς κακοῦργο, παίρνοντας πάνω τους ὅλη την εὐθύνη τῆς βλασφήμου θανατώσεως τοῦ Κυρίου ἐπί τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἀφοῦ, ὅταν ὁ Πιλᾶτος διακήρυξε την ἀθωότητά του ἀπό αὐτό το ἔγκλημα, πλένοντας ὑποκριτικά τά χέρια του, ὁ ὄχλος ἀπάντησε: «το αἷμα Του ἄς πέσει πάνω μας και πάνω στά παιδιά μας».

Ἐμεῖς σήμερα κρατοῦμε κατά τήν παράδοσή μας τά περίτεχνα σταυρόσχημα βαΐα τῶν φοινίκων μέ τά δαφνόφυλλα καί εἰσερχόμαστε στήν Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα ὑποδεχόμενοι τόν Χριστό, μέ τά ἴδια ἐνθουσιώδη λόγια: «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, Ὠσαννά ἐν τοῖς ὑψίστοις».

Ἐμεῖς βέβαια γνωρίζουμε ποιός εἶναι ὁ Χριστός. Γνωρίζουμε ὅτι ἔρχεται στά Ἱεροσόλυμα γιά νά ἀνέβει μέ τήν θέλησή Του στόν Σταυρό καί νά πεθάνει ὡς ἄνθρωπος γιά τίς ἁμαρτίες μας. Γνωρίζουμε ὅτι ὡς Θεός θά ἀναστηθεῖ τρεῖς ἡμέρες μετά ἐλευθερώνοντάς μας ἀπό τήν σκλαβιά τοῦ διαβόλου και τοῦ θανάτου.

Ἀλλά τότε, γιατί συνεχίζουμε να σταυρώνουμε τον Χριστό με τίς ἐπιλογές τῆς ζωῆς μας; Γιατί συνεχίζουμε να διαφοροποιούμαστε ἀπό το θέλημα και τη διδασκαλία τοῦ Κυρίου μας, ὅπως ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας τά προβάλλει και τά τηρεῖ;

Γιατί Τον βλασφημοῦμε με λόγια και ἔργα; Ἀλήθεια πώς μποροῦν κάποιοι, βαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, νά καταδέχονται να βλασφημοῦν με οἰκτρούς λόγους το πανάγιο Ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας μας και τοῦ Τιμίου Σταυροῦ; Ἡ βλασφημία, λέει ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, εἶναι ἔκφραση μίσους κατά τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἀποτέλεσμα βρώμικης καρδιᾶς και χαρακτηρίζει πονηρή κι ἀχάριστη ψυχή.

Ὅσοι βαπτισμένοι Χριστιανοί βλασφημοῦν, ἐνῶ θα ἔπρεπε να εἶναι το στόμα τοῦ Θεοῦ γίνονται το στόμα τοῦ διαβόλου, ἐκστομίζοντας βλάσφημες κουβέντες. Ὁ διάβολος δεν μπορεῖ να βλασφημήσει, γιατί φοβᾶται τον Θεό, φρίττει και τρέμει ἐνώπιόν Του, ἀλλ’ ὅμως πείθει δυστυχῶς τούς ἀνόητους ἀνθρώπους να το πράττουν. Ἴσως πῆραν θάρρος ἐπειδή προσφάτως ἡ βλασφημία τῶν θείων, με νόμο τοῦ κράτους, δεν ἐπισύρει πλέον ποινικές εὐθύνες.

Ἄν ὅσοι βλασφημοῦν τά θεῖα, μποροῦσαν να δοῦν την ψυχή τους, θα παρατηροῦσαν, ὅτι δεν διαφέρουν καί πολύ ἀπό τον διάβολο κι ἄν δεν ἐξομολογηθοῦν, μετανοώντας για την τεράστια αὐτή πτώση τους, ἐτοιμάζονται για την αἰώνια κόλαση.

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός ἔλεγε σχετικά: Ἐάν ἕνας ἄνθρωπος ὑβρίσει τον πατέρα μου, την μητέρα μου ἤ τον ἀδελφό μου ἔχω χρέος ὡς Χριστιανός να τον συγχωρήσω. Ἐάν ὅμως ὑβρίσει τον Χριστό και την Παναγία μου δεν θέλω να τον βλέπω.

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Εἰσερχόμαστε στην Ἁγία και Μεγάλη Ἑβδομάδα, στη διάρκεια τῆς ὁποίας ἀναζωγραφοῦνται ἐνώπιόν μας ὅλα τά ἱστορικά γεγονότα τῆς θείας Οἰκονομίας για τη σωτηρία μας, με κορυφαῖα την Σταύρωση και τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Κύριος καταπάτησε τον διάβολο και κατήργησε τον θάνατο, χαρίζοντας ζωή στους ἀνθρώπους.

Ἐμεῖς τώρα, ἐπειδή ὡς ἄνθρωποι «σάρκα φοροῦντες και τον κόσμον οἰκοῦντες» ἁμαρτάνουμε συνεχῶς, ἄς προσέξουμε να μην γίνεται ἡ ζωή μας καρφί στον Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά με την μετάνοιά μας, ἄς εἶναι το μῦρο τῆς ἀποκαθήλωσής Του και ἡ ζῶσα κι ἁπτή μαρτυρία τῆς Ἀναστάσεώς Του.

Ὁ Κύριος ἀπό το ὕψος τοῦ Σταυροῦ συγχώρησε τούς βλάσφημους σταυρωτές Του ἀναγνωρίζοντάς τους το ἐλαφρυντικό, ὅτι δεν γνώριζαν τί ἔπρατταν. Ἐμεῖς ὅμως γνωρίζουμε και ἄν ἐμμένουμε στην ἁμαρτία, δεν ἔχουμε ἐλαφρυντικό. Γι’ αὐτό ἄς ἀξιοποιήσουμε τίς εὐκαιρίες, ὅσο εἶναι καιρός, ὥστε και το βάρος τῶν ἁμαρτιῶν μας να ἀποθέσουμε με την ἐξομολόγηση, ἀλλά και να ζήσουμε το μεγαλεῖο τῆς Ἀνάστασης μέσα ἀπό τη λειτουργική ζωή ὅλης τῆς Ἁγίας και Μεγάλης Ἑβδομάδος και κυρίως με τη συνεχῆ θεία Κοινωνία.

Καλή Ἀνάσταση!

Ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας στήν Ἀθήνα

Ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης κατά τήν ὁλιγοήμερη παραμονή του στήν Ἀθήνα ἐπισκέφθηκε καί συναντήθηκε γιά θέματα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας καί Κοινοῦ ἐνδιαφέροντος γιά τά νησιά μας μέ τόν Ὑφυπουργό Ναυτιλίας κ. Ἰωάννη Παπά καί τόν Γεν. Γραμματέα κ. Ἐμμανουήλ Κουτουλάκη ὃπου καί ὑπέγραψε συμπληρωματική προγραμματική σύμβαση γιά τόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Κοιμ. Θεοτόκου Καρλοβάσου.

Επίσης έπισκέφθηκε τόν Ἀρχηγό τοῦ Λιμενικοῦ Σώματος Ἀντιναύαρχο κ. Γεώργιο Ἀλεξανδράκη. Τόν Ἀρχηγό τοῦ Στόλου Αντιναύαρχο κ. Πολυχρόνη Κουλούρη. Τό Ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ καί τόν Διευθυντή Βυζαντινῶν καί Μεταβυζαντινῶν Μνημείων κ. Θεμιστοκλή Βλαχούλη. Τόν Ὑπουργό Μεταναστευτικῆς Πολιτικῆς κ. Δημήτριο Κερίδη καί τόν Γεν. Γραμματέα κ. Ἐμμανουήλ Κωνσταντίνου.

Τέλεσε τήν Ἀκολουθία τῶν Δ΄ Χαιρετισμῶν πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο στόν Πειραιά γιά τούς Σάμιους Ἰκαρίους καί Φουρνιῶτες τῆς Ἀττικῆς, ὃπου καί ἒψαλλαν Σάμιοι Ἱεροψάλτες. Συναντήθηκε κατ’ ἰδίαν μέ Προέδρους Σαμιακῶν καί Ἰκαριακῶν Συλλόγων καί ἀντάλλαξε σκέψεις γιά τό μέλλον καί τήν πρόοδο τῶν νησιῶν μας. Συνεργάσθηκε δέ γιά θέματα τοῦ ἐπετειακοῦ Ἑορτασμοῦ τῶν 200 ἐτῶν ἀπό τήν Ναυμαχία τῆς Σάμου.

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ - «Περί τῶν Ἱερατικῶν Κλήσεων»

Γ-ΚΥΡΙΑΚΗ-ΤΩΝ-ΝΗΣΤΕΙΩΝ-ΤΗΣ-ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ.jpg

Πρός

τό Χριστεπώνυμο Πλήρωμα

τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Στήν καρδιά τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, τήν Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, ἐθεώρησαν καλό οἱ Ἅγιοι Πατέρες νά ὑψώσουν κάτω ἀπό τούς τρούλλους τῶν πανσέπτων Ναῶν γιά προσκύνηση τό «τρόπαιο κατά τοῦ θανάτου», τό «ζωομύριστο ξύλο» τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τοῦ Κυρίου μας. Ἐπέλεξαν τό σημεῖο, τό σύμβολο καί συμβόλαιο τῆς ἀγάπης, τῆς ζωῆς καί τῆς καταλλαγῆς, δηλαδή τῆς συμφιλιώσεως μέ τόν Θεό, γιά στήριγμα καί παραμυθία ὅσων γύρεψαν ἐλεύθερα νά πορευτοῦν στό στάδιο τῶν ἀρετῶν γιά ν’ ἀπολαύσουν ὡς μέλι γλυκύτατο τίς ἄπειρες δωρεές πού ξεπηδοῦν ἀπ’ τή Σταυρωμένη Θεαγάπη.

Ὁ ζωοποιός Σταυρός προβάλλεται σάν ἡ μοναδική ἀπάντηση στήν προαιώνια ἀναζήτηση τοῦ ἀνθρώπου γιά ζωή καί ἀθανασία· σάν τό ἀκένωτο ἁγιοπότηρο τῆς ἐλευθερίας, πού ὁ Θεός ἔστησε ἀνάμεσά μας καί “ἐπλήρωσε” μέ τό μακάριο αἷμα Του. Ἐκεῖνος «πέθανε, γιά νά ζήσουμε ἐμεῖς», κατά τόν Θεολόγο Γρηγόριο, καί γύρεψε ἀπό ᾿μᾶς ἁπλά, ἀλλά μέ ὑπακοή στό ἅγιο θέλημά Του, νά γευόμαστε ἑκούσια τή χαρά τῆς ἐλευθερίας, κι ἄς πληγώνεται Ἐκεῖνος ὡς Θεός κι ἄς κρατάει παντοτινά τά ἄχραντα χέρια Του ἁπλωμένα στόν Σταυρό καί ἄς ἔχει τήν πλευρά τρυπημένη γιά ν’ ἀναβλύσει τό νερό τοῦ Βαπτίσματος καί τό αἷμα τῆς Εὐχαριστίας, ἡ κοινωνία δηλαδή καί ἡ ὑπόσταση τῆς ἀνθρώπινης ἐλευθερίας.

Ὁ Χριστιανισμός εἶναι ἡ πίστη τοῦ Σταυροῦ: προσκυνοῦμε τό “φυτό τῆς Ἀναστάσεως”, τό “ξύλο τῆς αἰώνιας ζωῆς” σάν δυνατότητα μετοχῆς μας στήν ἀναστημένη φύση τοῦ Θεανθρώπου· χαιρετίζουμε τόν κρουνό τῆς ζωῆς πού ξεπετάχτηκε ἀπ’ τόν Τάφο Του, σάν ἀπό νυφιάτικη παστάδα ἀνακαινισμένη. Γι’ αὐτό τό ἀκαταμάχητο τεῖχος καί ἅγιο ὅπλο τῶν ὀρθοδόξων, ὁ ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος θά πεῖ: «Ὁ Σταυρός εἶναι πού στάθηκε μέσα στήν οἰκουμένη, πού φυτεύτηκε στόν τόπο τοῦ Κρανίου κι ἀμέσως βλάστησε τό κλῆμα τῆς ζωῆς». Κι ἡ Ἐκκλησία στόν Σταυρωθέντα Κύριό της θά ψάλει τή Μεγάλη Πέμπτη: «Σταυρώθηκες γιά χάρη μου, γιά νά μοῦ προσφέρεις τήν ἄφεση· κεντήθηκες στήν πλευρά Σου γιά ν’ ἀναβλύσεις γιά μένα τούς κρουνούς τῆς ζωῆς· στά καρφιά καρφώθηκες, ὥστε βλέποντας τό μέγεθος τῶν παθημάτων Σου νά μπορῶ νά κράζω σέ Σένα, ζωοδότα Χριστέ, βεβαιώνοντας τό ὕψος τῆς δυνάμεώς Σου: δοξασμένος νά ᾿ναι ὁ Σταυρός Σου Σωτήρα μου καί τό Πάθος Σου» (Ἀκολουθία τῶν Παθῶν, Μακαρισμοί).

Τοῦτο τό Τίμιο Ξύλο, ὅμως, πού σήμερα προβάλλεται σέ προσκύνηση καί στηριγμό “πάσης πνοῆς”, κάποια χέρια τρεμάμενα Τό κρατοῦν. Κάποια χέρια Τό θυμιάζουν, Τό χαιρετοῦν, εὐλογοῦν μέ Αὐτό τόν Λαό τοῦ Θεοῦ καί σφραγίζουν τά Τίμια Δῶρα! Τά χέρια τοῦ Κληρικοῦ! Τοῦ Ἐπισκόπου, τοῦ Πρεσβυτέρου, τοῦ Διακόνου. Γι’ αὐτό σοφά ἡ Ἐκκλησία μας τήν ἡμέρα τή μεγάλη, τή σημερινή, τῆς Σταυροπροσκυνήσεως τήν ἀφιερώνει στίς ἱερατικές κλήσεις.

Ἄραγε τί σημαίνει «ἡμέρα ἱερατικῶν κλήσεων»; Σημαίνει γιά τά ὀρθόδοξα δεδομένα τήν πρόσκληση νά ἐνδυθοῦν, νά ἐνδυθοῦμε καλύτερα, ὅσοι τό ἐπιθυμοῦμε, ὅσοι κληθοῦμε κι ἔχουμε τή λαχτάρα γι᾿ αὐτό νά φορέσουμε ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ! Νά ντυθοῦν τό τίμιο ράσο τά παιδιά μας πού τό ἐπιθυμοῦν, νά περιβληθοῦν τόν αἱμάτινο μανδύα τοῦ τρίβωνος τῆς Ἱερωσύνης. Τό αἱματοβαμμένο ἅγιο ράσο!

Μέ τόν Σταυρό Του τόν πάνσεπτο στό χέρι στέκει τούτη τή λαμπρή ἡμέρα, μά καί κάθε ἡμέρα καί ὥρα, ὁ Κύριος μπροστά ἀπ᾿ τά βημόθυρα κάθε ψυχῆς καί μέ Αὐτόν κρούει καί ἐλπίζει νά Τοῦ ἀνοίξει γιά νά γυρέψει νά ἐνδυθεῖ κάποιο ἄξιο παιδί Του τήν ἁγία Ἱερωσύνη· καί ἀπό τήν κατά σάρκα φύτρα του, τούς γονεῖς του, νά ἔλθουν ἀρωγοί σ᾿ αὐτή του τήν κλήση, σ᾿ αὐτό του τόν ἐνδόμυχο ὁλόθυμο πόθο, καί νά μή σταθοῦν ἐμπόδιο καί φραγμός στήν κλήση τοῦ Οὐρανοῦ! Ἡ Ἱερωσύνη εἶναι χάρη, εἶναι ἁγιοπνευματική δωρεά, εἶναι ἁγιοτριαδικός τόκος καί μακάριο τό σπίτι πού γίνεται ΘΡΟΝΟΣ γιά νά κατασκηνώσει τόσος πλοῦτος καί ΜΗΤΡΑ γιά νά φιλοξενήσει τό μεγαλεῖο της. Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος τό εἶπε στούς Μαθητές Του: «Δέν μέ ἐξελέξατε ἐσεῖς, ἀλλά ἐγώ σᾶς ἐξέλεξα καί σᾶς ἐγκατέστησα στό ὑψηλό ἔργο σας ...» (Ἰωάν. ιε΄ 16). Ὁ Ἐπίσκοπος, ὅταν χειροτονεῖ τόν Διάκονο, τό καθιστᾶ σαφές λέγοντας: «... ἡ Χάρη προσφέρεται στούς ἀξίους Σου Κύριε, ὄχι μέ τήν ἐπίθεση τῶν χειρῶν μας, ἀλλά μέ τήν παρουσία τοῦ πλούσιου ἐλέους Σου ...». Ἡ ἐπίθεση τῶν χειρῶν εἶναι, βεβαίως, ὅλως ἀπαραίτητη, ἀλλά γιά νά μεταδώσει τά χαρίσματα πού προέρχονται ἀπό τή Θεία Πηγή, ἀπό τήν παρουσία τοῦ μόνου Ἀρχιερέως, τοῦ Χριστοῦ μας, τήν αὐτόρριζα τῆς Χάριτος!

Ὁ εὐλογημένος Λαός τοῦ Θεοῦ, βλέποντας τό ἐπιτραχήλιο πού φέρει ὁ Ἱερεύς πάνω του, ἀναγνωρίζει ὅτι αὐτό εἶναι τό σύμβολο τῆς χάριτος τῆς Ἱερωσύνης καί κυρίως ὅτι εἰκονίζει τή Χάρη τήν “τελεστική” τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, “τήν ἄνωθεν κατερχομένη”, κατά τόν Ἅγιο Συμεών Θεσσαλονίκης. Ζεῖ καθημερινά μιάν ἀλήθεια: ὁ Κληρικός περιβάλλεται μέ πνευματική ἐξουσία, χάρη στή θερμουργό παρουσία τοῦ Παρακλήτου, πού γίνεται τό τίμιο ἄμφιό του καί μεταβάλλεται σέ ἁγιασμένο, χαριτωμένο καί καθιερωμένο πρόσωπο. Τοῦτο τό ζεῖ κυρίως ὡς πλήρωμα ὁ χειροτονούμενος. Βλέπει γύρω του τά πάντα νά ἀλλοιώνονται, νά παίρνουν παράξενη θωριά κι ἀνερμήνευτη ὄψη. Κυριολεκτικά ζεῖ μιά μεταμόρφωση τήν ὥρα πού ἡ Ἱερωσύνη σκηνώνει μέσα του καί τόν καθιστᾶ «σκεῦος ἐκλογῆς» (Πράξ. θ΄ 15), ἁγιοπότηρο ἕτοιμο νά δεχθεῖ τόν Θεῖο Μαργαρίτη. Στέκει σάν μετέωρο ἱερό ἀνάμεσα στόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο, στόν οὐρανό καί τή γῆ, ἔτσι πού ἡ προσευχή του μετουσιώνεται σέ προσευχή τῆς Ἐκκλησίας, καί συνάμα ἀξιώνεται νά καλεῖ τό Ἅγιο Πνεῦμα «ἐπί τά προκείμενα δῶρα καί ἐπί πάντα τόν λαόν» (Εὐχή τοῦ Καθαγιασμοῦ). Ἀξιώνεται μπροστά στό ἅγιο Θυσιαστήριο νά εἶναι ἡ “ζωντανή εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ”, κατά τόν ἅγιο Μάξιμο τόν Ὁμολογητή, ἀφοῦ «ὁ ἱερεύς στέκεται καί ἐκπληρώνει τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ ... λέγοντας ἐκεῖνα πού ὁ Χριστός εἶπε στόν Μυστικό Δεῖπνο», καθώς μᾶς βεβαιώνει ὁ ἱερός Χρυσόστομος.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος διηγεῖται γιά τόν Παυλίνο, Ἐπίσκοπο Νόλης, τόν ξακουστό γιά τήν ἀγάπη πού μοίραζε, τό ἑξῆς περιστατικό: Κάποτε, ἐπειδή δέν εἶχε πιά νά δώσει τίποτε, πούλησε τόν ἑαυτό του ὡς δοῦλο, γιά νά ἐλευθερώσει τόν γιό μιᾶς φτωχῆς χήρας πού πιάστηκε αἰχμάλωτος. Ἔμεινε, λοιπόν, ὁ Παυλίνος δοῦλος κι ἐργάστηκε σ᾿ ἕνα περιβόλι, ὥσπου ὁ κύριός του ἀνακάλυψε ποιός ἦταν καί τόν ἄφησε ἐλεύθερο!

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ὁ Χριστός, ὁ Θεός μας, ἔλαβε μορφή δούλου κι ἔγινε ὅμοιος μέ μᾶς τούς ἀνθρώπους καί φανερώθηκε σάν ἄνθρωπος, ἄν καί ἦταν συγχρόνως τέλειος Θεός. Μά δέν ἀρκέστηκε μόνο σ’ αὐτό, ἀλλά ἔφθασε μέχρι τοῦ σημείου νά παραδώσει τόν ἑαυτό Του στόν Σταυρό γιά νά μοιράσει ζωή κι ἀνάσταση.

Μά καί ὁ κληρικός, στήν καθ᾿ ἡμᾶς Ρωμηοσύνη, δέν ἀρκέστηκε μόνο στό νά δοξολογεῖ τόν Ἁγιοτριαδικό Θεό καί νά διδάσκει τά “δικαιώματά” Του, ἀλλά ἔφθασε, ὅταν τό ἀπαίτησαν οἱ καιροί, νά διακονήσει καί τόν Λαό, γινόμενος σφάγιο ἱερό, ποτίζοντας τό ράσο του μέ δάκρυα καί αἷμα, τόσο δικά του, ὅσο καί τοῦ φιλόχριστου Λαοῦ μας! Αὐτός ὁ Λαός μᾶς θέλει ἄξιους νά “νοστιμίζουμε” τόν κόσμο, νά “φωτίζουμε” τόν κόσμο, ὅπως ὁ Κύριος μᾶς τό ζήτησε, παραλληλίζοντας τούς Μαθητές Του μέ τό «ἅλας τῆς γῆς» καί τό «φῶς τοῦ κόσμου» (Ματθ. ε΄ 13-14)! Τί θά ἦταν αὐτός ὁ κόσμος χωρίς νοστιμιά καί φῶς; Σκουπίδι θά ἦταν καί σκοτάδι!

Γονεῖς εὐλογημένοι, παρακαλοῦμε ἐν ὀνόματι τοῦ Σταυρωθέντος Χριστοῦ, μή φράζετε τόν δρόμο στό βλαστάρι σας πού θέλει νά ἀνθίσει διακονώντας τήν Ἁγιατράπεζα!

Καί σεῖς παλληκάρια μας, πού ἔχετε τήν κλίση γιά τό ράσο, παρακαλοῦμε δεχθεῖτε τήν πρόσκληση τοῦ Χριστοῦ πού σᾶς γίνεται μέ τή δική μας φωνή καί διακονῆστε Ἐκεῖνον, τήν Ἐκκλησία Του καί τόν Λαό Του!

Καλό κι εὐλογημένο τό ὑπόλοιπο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς!

† Ὁ Ἀθηνῶν Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος

† Ὁ Καρυστίας καί Σκύρου Σεραφείμ

† Ὁ Μονεμβασίας καί Σπάρτης Εὐστάθιος

† Ὁ Νικαίας Ἀλέξιος

† Ὁ Νικοπόλεως καί Πρεβέζης Χρυσόστομος

† Ὁ Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὄρους καί Ἀρδαμερίου Θεόκλητος

† Ὁ Μαρωνείας καί Κομοτηνῆς Παντελεήμων

† Ὁ Κίτρους καί Κατερίνης Γεώργιος

† Ὁ Ἰωαννίνων Μάξιμος

† Ὁ Ἐλασσῶνος Χαρίτων

† Ὁ Θήρας, Ἀμοργοῦ καί Νήσων Ἀμφιλόχιος